Βρεγμένη η γη…
Στα μαύρα η χώρα, όσες μέρες κι αν περάσουν στην ατμόσφαιρα αυτή η αύρα.
Υγρό το χώμα…
Πόσοι γονείς θα ξεχάσουν απ’ τα μάτια των παιδιών τους το χρώμα;
Κρυμμένος ο ήλιος…
Πονάει ο φίλος και ο κέδρος στην πλατεία μαραμένος.
Οι εικόνες ραγίζουν το γυαλί…
Πάνω απ’ την κοιλάδα πετά το λευκό πουλί. Η Ελλάδα προσπαθεί να παραμείνει ζωντανή.
Τρένα με βαγόνια καμένα…
Τα δάκρυα στα μάτια κολλημένα, τα κεριά για πάντα αναμμένα.
Τα δάκρυα γέννησαν ποτάμι…
Όλοι κολυμπάμε στη σιωπή.
Με ποια λέξη; Με ποιο χάδι θα μπορέσει η πληγή να απαλυνθεί;
Ποίημα της μαθήτριας του Γ2 Αναστασίας Κανατά
Ομαδικό έργο εμπνευσμένο από τη Guernica του Picasso